بررسی میزان بزرگنمایی و محدوده تصاویر دوگانه و شبه تصاویر در کلیشه رادیوگرافی پانورامیک

کشف اشعه ایکس و امکان استفاده از آن در پزشکی ودندانپزشکی، نه تنها راه جدیدی را در تشخیص و درمان بیماری ها به بشریت عرضه نموده است، بلکه در هشتاد و اند سالی که از نخستین روز کشف آن می گذرد با چنان سرعت و جهشی مقام مناسب خود را طب نوین کسب نمود که می توان این دوره زا تکامل آن را به انقلابی تشبیه کرد.انقلابی که به روشن شدن بسیاری از نکات تاریک و مبهم ارگانیسم بدن کمک نموده و گنجینه ای از اسرار نهفته بساط آفرینش را آشکار ساخته است و به شکل وسیع و با طیفی گسترده چه از لحاظ تشخیص و چه ازلحاظ درمان بیماریها توانسته است گره کوری از رشته های آشفته بیماریها را باز بگشاید. رشته دندانپزشکی نیز از این اصل مستثنی نبوده، بلکه پرتونگاری به چشم سوم دندانپزشک موصوف شده است و ارزش آن در تشخیص، پیش آگهی و حتی در بعضی موارد، درمان بیماریهای دهان انکارناپذیر است. در این میان تکنیک پانورامیک ‏‎(panoramic)‎‏ در حیطه دندانپزشکی از جایگاه خاصی برخوردار است به طوری که با کمک کلیشه پانورامیک می توان وضعیت بسیاری از ساختمانهای آناتومیک فکین و صورت را نسبت به یکدیگر مورد ارزیابی قرار داده و یا موقعیت یک ضایعه پاتولوژیک را در استخوان فکین نسبت به سایر ساختمانهای آناتومیک تعیین نمود. اگرچه این تکنیک فواید و کاربردهای متعددی دارد ولی وجود معایبی همچون بزرگنمایی، ‏‎distortion‎‏ تصاویر و یا تشکیل شبه تصاویر در کلیشه از وضوح تصاویر موجود در کلیشه خواهد کاست و محدودیت هایی را در کاربرد رادیوگرافی پانورامیک به دنبال خواهد داشت.این موضوع بسیاری از محققین را بر آن داشته تا با بررسی و تحقیق معایب مذکور، از میزان اشکالات تصویری رادیوگرافی پانورامیک بکاهند و یا حتی نسلهای جدیدی از دستگاههای پانورامیک را ابداع نموده و به جامعه دندانپزشکی معرفی نماید. لازمه این امر مهم، شناخت بهتر و بیشتر نقائص تصویری موجود در نگاره پانورامیک است. در این تحقیق نیز سعی شده است تا با بررسی محدوده آناتومیک تشکیل شبه تصاویر و میزان بزرگنمایی تصاویر در کلیشه پانورامیک، هر چند در یک حیطه محدود، گامی کوچک ولی مثبت در شناسایی عیوب تصویری تکنیک پانورامیک برداشته شود.